# wstecz #

Zatom

Początki osady nie są znane. Musiała jednak istnieć już w XV w. W XVI stuleciu opu­stoszała, aby w 1601 r. zostać na nowo loko­waną przez margrabiego Jana. W tym czasie powstał prawdopodo­bnie kościół zniszczony w czasie ostatniej wojny.

W XIX w. wieś przeżyła okres gwałtownego rozwoju. Istniał kościół parafialny, posterunek żandarmerii, zajazd, tartak. W latach 20-tych rozbudowano kolonie domów dla robotników leśnych. Działało wówczas siedem sklepów i stacja benzynowa.

W pierwszych dniach lutego 1945 r. doszło tu do ciężkich walk oddziałów sowieckich z częścią 503 Batalionu Czołgów Ciężkich SS, uzbrojoną w czołgi typu Tygrys. W wyniku gwałtownej wymiany ognia zabudowa wsi została w znacznym stopniu uszkodzona. Do dziś na ścianach wielu domów widać jeszcze ślady walk.

Po wojnie Zatom pełnił funkcje osiedla robotników leśnych. Go­spodarowało tu także kilku rolników. Obecnie funkcje te zanikły i wieś rozwija się w kierunku letniskowym. 

W zabudowie wsi zachowało się sporo ładnych domów. Zwraca uwagę ryglowa plebania dawnego ko­ścioła, pochodząca z przełomu XVIII/XIX w., stara kuźnia z podcieniem i kilka solidnych domów z czerwonej cegły. 

We wsi (przy drodze do Bar­nimia) znajduje się najgrubszy i najstarszy w Polsce Klon Solarzy. Na­zwa wywodzi się od tego, że drzewo rośnie przy starym średniowiecz­nym trakcie handlowym - Drodze Solnej wiodącej z Wielkopolski do Ko­łobrzegu. 

Obecnie we wsi znajduje się węzeł pieszych i rowerowych szlaków turystycznych, dwa sklepy, bar, kilka pensjonatów i gospo­darstw agroturystycznych.